یادداشت های قرآنی

﴿۲۰۷﴾ مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ 

اين تمتع و بهره گيري از دنيا براي آنها سودي نخواهد داشت. 

 همان كه گفتند: ﴿مَا أَغْنَي عَنِّي مَالِيَهْ ٭ هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ: مال و ثروتم هرگز مرا بينياز نكرد، (۲۸) قدرت من نيز از دست رفت! (۲۹)﴾[10] كاري از اين مال برنمي‌آيد بين انسان و مال انسان, بين انسان و اولاد و قبيله و عشيره انسان اين حادثه تلخ عذاب اليم فاصله مي‌اندازد نه گذشته اينها گذشته خوبي بود كه به داد اينها برسد نه موجوديِ اينها موجودي‌اي است كه توان داشته باشد مشكل اينها را حل كند زيرا سابقه اينها تلخ بود (يك) موجودي اينها هم بيگانه از اينهاست (دو) اگر كسي سابقه تلخ داشت موجودي او هم از او بيگانه بود پس چيزي مشكل او را حل نخواهد كرد ﴿مَا أَغْنَي عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ﴾ اين وضع اينهاست.

کسی که با قرآن مانوس شود وقتی این آیات را میخواند  تفکر او نیز قرآنی می شود. که این مال و ثروت رفتنی است و آن قلب سلیم است که ماندنیست.