﴿۲۱۸﴾ الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ
﴿۲۱۸﴾ الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ
همان كسي كه تو را به هنگامي كه (براي عبادت) بر ميخيزي ميبيند.
آن خداى آگاه و دانايى كه تو را به هنگامى كه از جايگاه يا بستر خود براى نماز بر مىخيزى، مىبيند و چه تنها باشى و يا به همراه ديگران از حال تو آگاه است.
به باور «ابن عباس» منظور اين است كه: او به هنگام برخاستن تو براى نماز تو را مىنگرد.
According to one interpretation, when thou standest [to pray] refers to the night vigil prayer ( tahajjud; see the introduction to Sūrah 73), which many consider to have been at one time an obligatory act in Makkah that was later made supererogatory; see 73:20c .
The purpose of the Prophet's standing up in this holy verse is either to stand for prayer or to stand for warning and preaching.
Imam Baqir (as) said:
“The purpose is to rise for the subject of prophethood.”
خب بعد فرمود تكيهگاه تو خدايي باشد كه هم قدرت دارد هم مهرباني و عنايت ويژه دارد و تو را در بين نمازگزارها ميبيند ﴿ الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ ٭ وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ﴾. روٴيت الهي و نظر الهي دو قسم است يك روٴيت عام رحماني است كه خب همه را ميبيند ديگر اين ﴿بِكُلِّ شَيءٍ بَصِيرٌ﴾ [5] است.
يك روٴيت ويژه است كه نظر تشريفي است. ذات اقدس الهي يك عدّه را نگاه نميكند با يك عدّه حرف نميزند با اينكه ﴿بِكُلِّ شَيءٍ بَصِيرٌ﴾ است فرمود: ﴿وَلاَ يُكَلِّمُهُمُ اللّهُ وَلاَ يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ﴾ [6] يك نظر تشريفي است ديگر خداي سبحان يك عدّه را نگاه ميكند يك عدّه را نگاه نميكند با اينكه او ﴿بِكُلِّ شَيءٍ بَصِيرٌ﴾ است. اينكه فرمود: ﴿يَرَاكَ﴾ تو را ميبيند يعني روٴيت تشريفي دارد يعني ﴿فانك بِأَعْيُنِنَا﴾ [7] است نظير اينكه به حضرت نوح فرمود تو در ديد ما هستي [8] خب همه چيز در ديد خداي سبحان است امّا وقتي خدا ميفرمايد ما شما را ميبينيم يعني نگاه تشريفي داريم