(45) يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِداً وَمُبَشِّراً وَنَذِيراً

(۴۵) اي پيامبر! ما تو را به عنوان گواه فرستاديم و بشارت دهنده و انذار كننده.

 چند بار در همين سورهٴ مباركهٴ «احزاب» همان‌طور كه ملاحظه فرموديد با ﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ﴾ خداي سبحان با پيامبرش(صلّي الله عليه و آله و سلّم) سخن مي‌گويد, اجلال و تكريمِ آن حضرت را مي‌رساند.

 قبلا گفتیم که :( ذات اقدس الهي براي حرمت وجود مبارك پيغمبر(صلّي الله عليه و آله و سلّم) و دعوت جامعه اسلامي به حفظ ادب در پيشگاه آن حضرت هرگز آن حضرت را به اسم صدا نكرده (مخاطب قرار نداده) اين جزء خصايص رسول خدا(صلّي الله عليه و آله و سلّم) است از آدم تا عيسي(عليهم السلام) خدا اينها را با اسم صدا مي‌كند ﴿يَا آدَمُ﴾، [5] ﴿يَا نُوحُ﴾، [6] ﴿يَا إِبْرَاهِيمُ﴾، [7] ﴿يَا مُوسَي﴾، [8] ﴿يَا عِيسَي﴾ [9] اينها با اسم مخاطب مي‌شوند اما در هيچ جاي قرآن از ذات اقدس الهي نقل نشده است كه درباره وجود مبارك پيامبر اسم آن حضرت را ببرد همه‌اش ﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ﴾، ﴿يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ﴾.)

 

﴿إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِداً﴾ در دنيا مي‌بيني و در آخرت شهادت مي‌دهي. وجود مبارك حضرت هم در دنيا شاهد است كاملاً مي‌بيند هم در صحنه داوري شهادت را ادا مي‌كند كه ﴿إِذَا جِئْنَا مِن كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَي هؤُلاَءِ شَهِيداً آن روزي كه از هر امتي گواهي (بر اعمالشان) مي‏آوريم، و تو را نيز بر آنان گواه خواهيم آورد﴾ [38] كه حضرت شهيدِ شهدا هم خواهد بود نه تنها شهيد امّت است شهيد انبيا و شهيد امم و آنچه بر اين مجموعه مي‌گذرد. فرمود ما بالقول المطلق تو را شاهد قرار داديم.

 اين آيه نوراني سورهٴ مباركهٴ «توبه» هم كه فرمود: ﴿قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَي اللّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ ​​بگو عمل كنيد، خداوند و فرستاده او و مؤمنان اعمال شما را مي‏بينند﴾ [39] آن ﴿رَسُولُهُ﴾ كه مي‌بيند يعني شاهد است امروز؛ شاهد است دارند مي‌بينند و فردا شهادت مي‌دهند پس شاهد به اين معناست.

و معناى (مبشر) و (نذير) بودن او اين است كه مؤمنين مطيع خدا و رسول را به ثواب خدا و بهشت بشارت، و كفار عاصى را به عذاب خدا و آتش او انذار مى دهد.

 

همه پیامبران در کنار بشارت به بهشت و نعمت های آن و … حامل دو بشارت مهم برای بشر بودند:

  • اول اینکه ما کودک سر راهی نبودیم ما را در بیابان نیستی و عدم پیدا نکردند ما ریشه در جایی داریم (البته برای طفلی که به بلوغ فکری نرسیده است سر راهی بودن و سر راهی نبودن فرقی نمیکند)
  • دوم اینکه ما نابود و عدم نمیشویم ما تا ابد جاودانه خواهیم ماند

لب کلام اینکه ما از هیچ به وجود نیامدیم و به سمت هیچ نمی رویم. این بشارت بزرگی است که انبیا برای ما آوردند.