یادداشت های قرآنی

﴿۱۰۳﴾ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ 

حقا در اين [سرگذشت درس] عبرتى است و[لى] بيشترشان مؤمن نبودند 

يعنى در اين داستان كه ما از ابراهيم (عليه السلام) نقل كرديم، كه وى بر طبق فطرت ساده خود، راه توحيد را پيش گرفته، روى دل به سوى رب العالمين كرده، از بتها بيزارى جست و عليه بت پرستان و وثنيها احتجاج نمود، آيتى است براى هر كس كه در اين داستان تفكر كند.

(و ما كان اكثرهم مؤمنين ) - يعنى بيشتر قوم ابراهيم ايمان نياوردند، و بقيه الفاظ آيه روشن است.

مستحضريد كه نه «بسم الله» در قرآن تكرار شده نه در سورهٴ «قمر» كه دارد ﴿لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُدَّكِرٍ﴾[16] تكرار شده نه ﴿فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾[17] سورهٴ «الرحمن» تكرار شده نه اين دو آيه سورهٴ مباركهٴ «شعراء» اينها فقط تكرار لفظي است؛ در هر جا معناي خاصّ خودش را دارد ديگر, اين «بسم الله» كه 113 بار در آغاز سور‌ه نازل شد و يك بار هم در اثناي سورهٴ مباركهٴ «نمل» نازل شده 114 بار نازل شده 114 معنا دارد منتها لفظهايش شبيه هم است

شیاد هم بتوانیم این گونه معنا کنیم که پیام همه انبیا در طول تاریخ یکی است و نتیجه هم یکی است و تاریخ در حال تکرار میباشد و این تکرار را در تکرار این آیات می توان مشاهده کرد