یادداشت های قرآنی

(27) قَالَ سَنَنظُرُ أَصَدَقْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْكَاذِبِينَ 

(سليمان) گفت: ما تحقيق مي‏كنيم ببينيم راست گفتي يا از دروغگويان هستي؟! 

 داورى درباره هدهد را محول به آينده كرده و او را بدون تحقيق تصديق نفرمود، چون هدهد بر گفته هاى خود شاهدى نياورد، البته تكذيبش هم نكرد، چون آن جناب دليلى بر كذب او نداشت، لذا وعده داد كه به زودى درباره سخنانش تحقيق مى كنيم، تا معلوم شود راست گفته اى يا دروغ.

جالب است با اینکه گفته های هدهد همه زیبا بود ولی باز سلیمان حرف از تحقیق زد. به ظاهر قانع نشد.

 اين تعبير ﴿أَصَدَقْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْكَاذِبِينَ﴾[16] شايد يكي از نكاتش كه نفرمود «صدقتَ أم كذبت» و مانند آن براي رعايت فواصل باشد چون فاصله‌ها يعني آن كلمات آخر اين بخش از آيات همه‌اش با نون ختم مي‌شود مشابه اين را قبلاً هم داشت كه فرمود ﴿لاَ أَرَي الْهُدْهُدَ أَمْ كَانَ مِنَ الْغَائِبِينَ﴾[17] نفرمود «أم غابَ» اين ﴿أَمْ كُنتَ مِنَ الْكَاذِبِينَ﴾ نظير ﴿ام كان من الغائبين﴾ براي رعايت فواصل مي‌تواند باشد.