(23) إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ
(23) إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ
من زني را ديدم كه بر آنها حكومت ميكند و همه چيز در اختيار داشت (مخصوصا) تخت عظيمي دارد. (۲۳)
گفت: من كه رفتم در سبا منطقهاي از يمن است يك حكومت و سياست و امّت و جريان اجتماعي و يك فرهنگ و فكر و عقيده ديدم
از نظر حكومت, حكومت اينها طوري بود كه خانمي در رأس حكومت قرار داشت و همه امكانات و تدبير و اداره و مديريت حكومت هم در اختيار او بود كمبودي هم نداشتند عرش عظيم داشتند هر چه لازمه اين مملكت بود داشتند
Mighty throne here is understood to refer not only to her power, but also to the actual physical dimensions and richness of the throne (Q, Ṭ , Th).
All things is understood to mean “everything she needs for her kingdom” (Q). The same phrase also appears in v. 16 in connection with Solomon’s kingdom.
در آیه ۲۳ در گفتار هدهد دو تا تقابل وجود دارد
- یکی با حضرت داوود و سلیمان:
وَوَرِثَ سُلَيْمَانُ دَاوُودَ وَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينَا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ ﴿۱۶﴾
- یکی با خدا:
اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ﴿۲۶﴾
در مورد تقابل اول شاید بتوان گفت که حضرت سلیمان و ملکه سبا هر کدام در سطح خودشان خداوند به آنها همه چیزی داده باشد. شاید این لفظ را حتی بتوانیم برای یک انسان ثروتمند معمولی نیز به کار ببریم.
همین گفتار را شاید بتوان برای تقابل دوم نیز بیان کرد که ملکه سبا در سطح خودش تخت عظیم داشت که بیشترین اندازه آن به اندازه یک کاخ است و پروردگار جهان نیز تخت عظیمی دارد به پهناوری آسمانها